SEVGİLİ okuyucularım, bugüne kadar fırsat bulup Silivri mahkemelerine gidememiştim. Bu görevi en sonunda yerine getirdim. Biz İstanbul’dan araçla Silivri yönüne giderken, karşı taraftan sürekli cezaevi araçları geliyordu ve bazı tutuklular İstanbul mahkemelerine taşınıyordu.
İstanbul-Silivri arası 80 kilometre. İstanbul’daki o keşmekeş trafikte iki saat alıyor. Oraya haftanın birkaç günü gitmek zorunda olan avukatları, sanık yakınlarını, bunların harcadığı zamanı ve parayı bir düşünün. Ayıptır, günahtır.
Aynı durum mahkemelerin hâkim ve savcıları için de geçerli. Biz Silivri’ye giderken polis eskortları ile geçen araç konvoyunda hâkimler ve savcılar vardı. Demek ki polis koruması olmadan yola çıkıp duruşmaya gelemiyorlardı.
O gün “Ergenekon silahlı terör örgütü” (!) duruşması vardı. Büyük haksızlığa uğratılan Türk aydınlarının mahkemesini izleyecektik.
Hem de o aydın, yurtsever insanlarımızın arasına bir katil bile sokulmuştu!
Danıştay katili Alparslan Arslan!
Bu yazımda sizlere sadece o gün yaşadıklarımı ve gördüklerimi anlatacağım.
Mehmet Şehirli ile birlikte iki saate yaklaşan bir yolculuk sonunda mahkeme kapısına vardık. İçeride sivil görevliler var. Üstümüzü elle aradılar. Telefonları bıraktık, başka bir şey almadılar. Kemerlerimiz çıkarılmadı, bozuk paralar cebimizde kaldı!
Basın kartlarını onlara verdik, boynumuza “Basın” yazılı kartlar takıldı.
Sabah saat dokuzu biraz geçe duruşma salonuna girdiğimizde hâkimler ve savcılar henüz yoktu.
Hemen ardımızdan, sanıklar başka bir kapıdan girdiler…
Spor salonundan bozma duruşma salonunda arka taraf izleyicilere ve sanık yakınlarına, yan taraflar avukatlara ve gazetecilere ayrılmış. Yani izleyiciler ......
Kaynak :
http://www.ilk-kursun.com/haber/110177
Köşe yazısının tamamını görmek için tıklayınız.
Anasayfa
