Nihayet savaş |
|
Tweetle |
|
Egemen zihniyetin sorunları çözmekte zorlandığı durumlarda, bazen yeni bir zihniyetin tomurcuklanmasına tanık oluruz. Kürt meselesinin geldiği tıkanma noktası da, birçoğumuzu umuda sevk edecek şekilde demokrat bir süreç alternatifini gündeme getirmiş ve AKP hükümeti fazla komplekse kapılmadan yüzünü bu yöne dönmüştü. Referanduma parti kapatmayı neredeyse imkânsız kılan bir maddenin konmak istenmesi, PKK ile yapılan Oslo görüşmeleri ve Habur üzerinden bir PKK grubunun Türkiye'ye dönmesine izin verilmesi, meselenin konuşma ve siyaset ile çözülebileceğini ima ediyordu. Ancak her yeni zihniyet belirsizlik, korku ve direncin de habercisidir. Özellikle daha demokratik bir kamusal alana doğru gidilmekteyse, eski zihniyetin egemen aktörleri kontrolün ellerinden kaçacağını öngörüp süreci dizginlerler. Toplumsal cenahta yaşanacak çoğullaşmanın kendileri için risk oluşturduğunu fark ederler. Demokratik çözüm sürecinin kaçınılmaz olarak taviz verme anlamına gelebileceğini, hatta tabu haline getirdikleri 'milli' pozisyonlardan vazgeçmelerine neden olabileceğini gördükçe, çözümden korkmaya başlarlar. Böyle durumlarda tarafların eski zihniyetlerine daha da büyük bir ihtirasla sahip çıktığına tanık oluruz. Yeni yolun belirsizliği ve içerdiği tehditler, aktörlerin eski zihniyete yapışmalarına ve paralize olmalarına yol açar. Türkiye'de de böyle oldu... AKP de PKK da çözümden korktu ve çözümü rakibin çözümsüzlüğe itilmesinde aradı. Hükümet PKK'ya ve dolayısıyla BDP'ye güvenilemeyeceğine karar verdi ve hiç de haksız değildi. Ama çare olarak PKK'nın askerî açıdan zayıflatılmasını hedefleyen bir anlayışa kaydı. PKK ise karşısında tahmin ettiğinden daha 'yumuşak' bir görüşmeci buldu ve konuşarak varılacak ...... Kaynak : http://www.zaman.com.tr/yazar.do?yazarno=1032 Köşe yazısının tamamını görmek için tıklayınız. |
|
|
|
|
|
|
|
Bu köşenin diğer yazıları;
* Parantez içerisindeki sayılar ilgili köşe yazısına yazılan ters köşe yazılarının sayısıdır. |
Anasayfa
