En son açıklananan TUİK enflasyon rakkamları baz alınacak olursa, memur ve işçi emeklilerinin aylıkları asgari ücretin altında kaldı..
İktidar mahfillerinden dillendirildiğine göre; Cumhurbaşkanı'nın "ulufe" ihtimali ile durumun nispeten bir seviyeye getirilmesi de ihtimal dahilinde ..
Mahalli seçimler nedeniyle , "ulufe" ve "seçim bonusu" iç içe girebilir..
Ama bu palyatif çözüm bir gerçeği ortadan kaldırmıyor, emeklilerin çoğunluğu , Şimşek ve MB Başkanı'nın yeni ortadoksisinde gözden çıkarılmış gibi....
Onlar bu düzende , son durakta -gelmeyecek otobüsü bekleyen yolcular gibi- ömürlerini doldurmaya mahkum olacaklar...
Anayasa Mahkemesi yargıçları bile tehdit altında iken Hukuktan bahsetmek abes ile iştigal olabilir ama , söylemek ve uyarmak zorundayız..;
Zahiren meri/yürürlükte gibi gözüken Ceza Kanununda, hürriyete Karşı Suçlar bölümünde , 122.nci madde ile Ayırımcılık suçu düzenlenmiş bulunuyor..
Suçun dominant unsuru; kişiler arasında, "benzeri sebepler" geniş çerçevesi ile her türlü ayırımcılığı yapmak olarak tanımlanıyor.
c)-fıkrasında ise; kişinin olağan bir ekonomik etkinlikte bulunmasını engelleme hali düzenlenmiş..
Asgari ücretten düşük olarak, açlık sınırında veya altında aylık alan bir emekli , en azından Türkiye'nin bugünkü ve en yakın 2026 olacağı resmi ağızlarla açıklanan zaman diliminde, yaşayacağı enflasyonist dönemde, hangi "olağan ekonomik etkinlikte" bulunabilir. ??!!!
Şimdi , iktidar hukuk allameleri , kişiler arası ilişkilerden dem vurarak, itiraz edebilirler ama , Türkiyeyi tek bir kişi yönetiyor ve bütün kararlar kalemindeki mürekkep kadar şahsilik kazanıyor..
"Nas varken size bize ne oluyor" diyerek, indirilen faiz kararı da , şahsi bir karardı ve o gün bugündür derin bir "toplumsal yoksulluk" hükmünü sürdürüyor..
Kişisel kararlarla yönetilen tek kişilik bir yürütme düzeninde , sorumluluk ta kollektif değil kişiseldir..
Sonuç olarak, Emeklilerin büyük bir kısmı şu an için hem kanuni hem de fiili bir "ayırımcılık" ile karşı karşıyalar.





Sevim Çalışkan