İktidarın CHP'li Belediyelerde -yolsuzluk ve terörle işbirliği konularında- yaptığı arkeolojik kazıların beklenmedik sonuçlarından birincisi ,toplumsal muhalefetin uyanışı oldu.
Üzerine ölü olmasa bile duyarsızlık toprağı serilmiş zannedilen toplumun özellikle genç kesimi sokağa çıktı.
CHP liderliği, Belediyelere paralel olarak- paket program halinde- CHP'ne de kayyım atama projesine uyandı ve sembolik anlamı yüksek yer olarak, Saraçhaneye sahip çıktı..
İtirazın "gecikmiş" ateşinin fitili Saraçhaneden yakıldı ve toplum bu itiraza omuz verdi, kendi itirazları ve bekası ile paralellikler kurdu,
CHP itirazın ateşini canlı tutmaya çalışıyor, her hafta bir yerde ateşin altına odun atılıyor..
Bu saatten sonra, ateşin yanması yeterli değil, giderek "harlanması" gerekiyor..
Harlanması için de toplumsal muhalefetin bütün unsurları ile "körüklenmesi" zorunluluğu var aksi halde giderek " alışılarak, zayıflaması" tehlikesi söz konusu olabilir.
Göz önünde tutulması gereken , Demirtaş, Kavala örneğinde olduğu gibi, İmamoğlu'nun da -iktidarın ömrüne bağlı olarak" siyasetten uzak kalacağı, gerçeğidir.
İktidar, bütün itirazlara rağmen, kendi bekası için, sürekli el yükseltiyor.
CHP'li Belediyeler suç organizasyonu gibi gösterme ve CHP'ne kayyım atama konusunda yasal prosedürler zorlanıyor.
İdari anlamda ise, CHP'li Belediyeleri, Zabıta Müdürlüğüne çevirecek, düzenlemelere hazırlanıyor..
Toplumun çoğunluğu kendi için "beka endişesinde" , iktidar kendi geleceği için "beka" endişesinde.
iktidarın hareket alanı ve imkanları, mukayese edilemez üstünlükte. CHP'nin Belediyelerdeki hareket alanı kısıtlanırsa, toplumsal muhalefet sadece alanlarda varlığını sürdürebilir.
Bu nedenle, toplumsal muhalefetin çeşitlenmesi ve siyasi hedeflerin ortaya konması zorunluğu var.
Bu saatten sonra öncelikli mesele , toplumsal muhalefetin taleplerine göre siyaset söylemi üretmektir.




Sami Paşaoğlu