Çocuklarımız daha liseye geçiş sınavlarından itibaren başlıyorlar her şeyi "problem" olarak görmeye.
"Nasılsın" deseniz bile (bir anlık da olsa) öyle bakakalıyorlar.
Niye bilmem.
Belki de seçenekleri hızlı bir şekilde eleyip en doğru cevabı arıyorlar: a) İyiyim b) Teşekkür ederim c) Siz nasılsınız d) Hangi bakımdan e) Size ne
Başka "yaratıcı" seçenekler de tahayyül ediyor olabilirler tabii. Boşu boşuna öyle bakmıyorlar ya!
Aralarında "kesin inançlılar" da yok değil.
Benden kaçmaz dercesine şappadak "iyiyim" deyip, zınk duruyorlar. Şayet diğer soruya geçmezseniz derin bir sessizliğe gömülüyorlar.
Ne hale getirdik çocuklarımızı.
Uçurtmadan, topaçtan, masmavi gökyüzünden, kırlangıçlardan ......
Kaynak :
http://www.yenisafak.com.tr/Yazarlar/?i=31771&y=SalihTuna
Köşe yazısının tamamını görmek için tıklayınız.